مردان بسیاری با کاهش میل جنسی مواجه می‌شوند، اما تعداد کمی از آنها این مشکل را به زبان می‌آورند. گذشته از هر چیز میل و قدرت جنسی بخش مهمی از مردانگی شمرده می‌شود. باور عامه این است که یک مرد واقعی هیچ‌گاه بی‌میل نیست. اما واقعیت غیر از این است، بسیاری از آقایان به دلایل گوناگون میل جنسی کمی دارند. روش‌های متعددی برای درمان کاهش میل جنسی وجود دارد.

شهوت و میل جنسی معمولاً به یکباره کاهش نمی‌یابد و مانند سرماخوردگی نیست که صبح با عطسه و سر درد از خواب بلند شوید. کم شدن میل جنسی فرایندی تدریجی است. هر چند نمی‌توان زمان دقیقی را برای کاهش میل جنسی تعیین کرد، اما آقایان دچار این مشکل بی‌میلی جنسی را در چند ماه از سال سپری شده تجربه کرده‌اند. تناوب فعالیت جنسی بهترین شاخص برای تعیین میل جنسی نیست، چرا که ممکن است مردی علی‌رغم میل به برقراری رابطه مدت‌ها نتواند با جنس مخالف نزدیکی داشته باشد. اما اگر مرد متاهل کمتر از معمول، یعنی کمتر از یک  بار در هفته، رابطه جنسی داشته باشد، بهتر است به بررسی وضعیت زندگی جنسی خود بپردازد و از خود سوال کند که آیا از وضعیت فعلی راضی است یا خیر.

پژوهشگران به آقایان دچار بی‌میلی جنسی توصیه می‌کنند که به محض احساس نارضایتی و کاهش شهوت درصدد بربیایند که این حس ناخوشایند را در نطفه خفه کنند و اجازه ندهند سایه آن بر گرمی روابط‌شان سایه بیفکند. برای تشخیص دادن بی‌میلی جنسی و آشنایی یا نشانه‌های هشداردهنده بروز این مشکل مخرب بررسی کنید که آیا نشانه‌های زیر درباره شما صادق است یا خیر.

• نوازش فقط در اتاق خواب رخ می‌دهد.
• نزدیکی احساس ارتباط یا یکی بودن را در شما ایجاد نمی‌کند.
• همواره یکی از شما آغازکننده رابطه است و دیگری تمایلی به مقاربت ندارد.
• دیگر میلی به رابطه جنسی ندارید.
• مقاربت را بدون احساس و از سر وظیفه مانند یک آدم آهنی انجام می‌دهید.
• تقریباً هیچ وقت افکار یا تصورات شهوانی درباره همسر خود ندارید.
• حداکثر یک یا دو بار در ماه نزدیکی دارید.

اگر اکثر گزاره‌های بالا درباره شما صادق است، فرایند کاهش میل جنسی در شما شروع شده است. نخستین گام برای یافتن راه‌حل مناسب تعیین علت کم شدن شهوت است.

کاهش میل جنسی ممکن است منشأ جسمی یا روحی داشته باشد، البته گاهی هر دو عامل در کم شدن شهوت دخیل است. کاهش تستوسترون، مصرف داروهای تجویزی، افراط یا تفریط در ورزش کردن و مصرف الکل یا مواد مخدر مشکلات جسمی هستند که به بی‌میلی جنسی منجر می‌شوند. افسردگی، استرس و مشکلات زناشویی نیز از عامل‌های روحی کاهش دهنده میل جنسی به شمار می‌روند.

از آنجایی که یک عامل مشخص برای کاهش میل جنسی وجود ندارد، در صورت نگرانی از این موضوع باید با متخصص مشورت کرد تا علت اصلی کم شدن شهوت مشخص شود.

در ادامه دیگر علل کاهش میل جنسی  را شرح می‌دهیم:

• اختلال نعوظ در مردان: ناتوانی جنسی یا اختلال نعوظ با کاهش میل جنسی تفاوت دارد، اما اگر یک مورد بروز یابد، دیر یا زود مشکل دوم نیز گریبان‌گیر خواهد شد. خوشبختانه با توجه به علت اختلال می‌تواند آن را با دارو درمان کرد. داروهای منبسط کننده عروق (وازودیلاتورهایی) مانند ویاگرا، سیالیس و لویترا جریان خون را در آلت افزایش می‌دهند. البته این نکته را نیز در نظر داشته باشید که رفت و برگشت نعوظ هنگام عشق‌بازی طبیعی است.
• اضطراب از عملکرد : از این نظر آقایان با دو مشکل مواجه می‌شوند؛ اضطراب از رضایت‌بخش بودن عملکرد و سریع رسیدن به اوج لذت جنسی. تقریباً از هر سه مرد یک نفر از مشکل انزال زودرس رنج می‌برد، حال آن که از هر پنج مرد یک نفر از رضایت‌بخش بودن عملکرد خود نگران است. البته اضطراب به همین‌جا ختم نمی‌شود. بسیاری از شوهران عاشق و وظیفه‌شناس امروزی تصور می‌کنند که اگر همسرشان  به ارگاسم نرسد، نتوانسته‌اند وظیفه خود را به درستی انجام دهند. با این اوصاف تعجبی ندارد که مردان تحت فشارند و این فشار و اضطراب مداوم به کم شدن میل جنسی می‌انجامد.
• بیماری: بسیاری از بیماری‌ها و عارضه‌های مزمن میل جنسی مردان را کاهش می‌دهد. بیماری‌های جدی مانند سرطان هر گونه تصورات شهوانی را سرکوب می‌کند. بیماری‌های عروقی، فشار خون بالا و دیابت جریان خون را در بدن، از جمله در اندام تناسلی، کاهش می‌دهد و به این ترتیب تاثیر مخربی بر میل جنسی به جا می‌گذارد. عارضه‌های چون اختلال‌های تیروئید و تومور غده هیپوفیز نیز کاهش میل جنسی را به دنبال دارد. غده هیپوفیز غده‌ای است که تولید اکثر هورمون‌ها از جمله هورمون‌های جنسی را کنترل می‌کند.
• کیفیت روابط زناشویی: فقط بانوان نیستند که با رفتارهای خودنمایانه یا بالعکس با بی‌توجهی و بی‌میلی به نزدیکی رضایت خود را از روابط زناشویی منعکس می‌کنند. مشکلات مربوط به مقاربت گاهی، اما نه همیشه، بازتابی از دیگر مشکلات مربوط به زندگی زناشویی است که باید برای رفع آنها اقدام شود. در این شرایط غالباً عصبانیت و ناامیدی فضای اتاق خواب را تیره و تار می‌کند.

درمان

درمان‌های زیر با توجه به علت بی‌میلی جنسی انجام می‌شود:

• سالم‌تر کردن سبک زندگی: بهبود رژیم غذایی، ورزش منظم، خواب کافی، کاهش مصرف مشروبات الکلی و کاهش استرس
• تغییر داروهای مصرفی: داروهای کاهش دهنده میل جنسی با نظر متخصص تعویض می‌شود.
• درمان جایگزنی تستوسترون
• مشاوره

در صورتی که کاهش میل جنسی منشأ روحی داشته باشد، مشاوره توصیه می‌شود. کم شدن شهوت گاهی بیانگر تمایل مرد برای برقراری رابطه‌ای نزدیکتر به همسرش است، رابطه‌ای که جنسی نیست اما زن و شوهر را به هم نزدیک‌تر می‌کند. چنانچه زوجین به اتفاق یا جداگانه با مشاور درباره این مشکلات صحبت کنند، مسلماً روابط‌شان بهبود خواهد یافت. اگر مشکل افسردگی باشد، داروی ضدافسردگی تجویز می‌شود؛ هر چند بعضی از این داروها میل جنسی را کاهش می‌دهند. اما داروهایی مانند سیالیس، لویترا و ویاگرا که تبلیغ می‌شوند، چقدر سودمند هستند؟ واقعیت این است که این داروها میل جنسی را افزایش نمی‌دهند و مزیت آنها این است که مرد را به نعوظ می‌رسانند و نعوظ را حفظ می‌کنند.